"مارسی جای عاشقی نبود، ولی حداقل ما تلاشمان را کردیم"
تمام زیبایی های جهان توی معشوقه من خطم شده:)
عشق دل به دریا زدن است، بی کشتی
-هیدن دریم-
اگر در این دریا غرق بشوم نجاتم میدهی؟
قول میدهی سر تک تک حرفهایت بمانی؟
همان حرفهایی که وقتی کنار هم غروب خورشید را تماشا میکردیم و سرمای موج های دریا را در بین انگشتهای پاهایمان حس میکردیم، بهم زدیم
همان حرفهایی که لبخند روی لبهایمان را پررنگ تر از قبل میکرد
همان حرفهایی که با کلمه کلمه اش دست های هم را محکم تر فشار میدادیم و بلند تر فریادش میزدیم..
تو قول دادی تک تک رویاهایم با تو را به حقیقت گره بزنی
من اشتباه میکردم، من رویایی ندارم، بودن تو تنها رویای شب و روز من است
بیا انگشتهای کوچکمان را به هم گره بزنیم و قول دهیم که تا ابد عشقمان را در قلب های خود نگه میداریم.
ژنرال قصه ی من
بهم قول بده...
قول بده تا اخرش میمونی...
بهم قول بده دستای اوژنیتو رها نمیکنی...
قول بده سرنوشتمون رو به رویاهامون گره میزنیم.
من از او نوشتم،
و حتی کاغذ هم دلش را به او باخت و دیوانه وار عاشقش شد.
بوی عجیب کاغذ تموم کتاب فروشی رو پر کرده بود
لباس های سفیدشون بین اون همه قفسه های رنگا رنگ کتاب تضاد قشنگی رو ایجاد کرده بود
هر لحظه محکم تر از قبل دستش رو میکشید و وادارش میکرد که اوهم همراهش تا صندلی کوچکی که با چرم قهوه ای رنگی درست شده، بدود
صدای پاهاشون، سکوت عجیب رو میشکستن
و با حرکت ناگهانی
دوباره همه جا ساکت شد
دیگه صدای پاهاشون کل کتاب فروشی رو پر نکرده بود
دیگه صدای خندیدنی نمیومد
فقط صدای نفس کشیدن بود
نفس های صدا داری که خبر از ترس و استرس میدادن
توی چشماش خیره شد و لبخند کمرنگی زد
دستاش رو داخل جیب های لباسش برد، گرم بود اما جسم سردی حواسش را به خودش پرت کرد
جسم را اروم داخل مشتش گرفت و لبخندش به وضوح پررنگ تر میشد
جلوی پاهاش زانو زد
انگشترش رو توی هردو دستش گرفت و به سمت دخترکی که روبروش روی صندلی نشسته بود گرفت
چشمهاش به لبهای معشوقش قفل شده بود
جواب؟
بله؟
از اون دو تیله ی مرواریدی چشماش چه اشکی قرار بود بریزه؟ اشک شوق یا اشکی که خبر از درد شدید قلبش رو میداد؟
-از سری رویاپردازی ها، کارمن-
دلم میخواهد، نمایشنامه ای بنویسم...
بنویسم مردی از در وارد شد،
بنویسم مرد نگاه کرد، مرد به چشمهای پسر نگاه کرد...
و در همین لحظه جهان به پایان رسید...
تمام جهان در دو چشم خلاصه شد...
و تماشاگران تا ابد آن را بلندترین نمایشنامه ی دنیا خواندند...
نمایشنامه ای که جهان را در خود جای داده بود...
کاش میشد یه روز آفتابی به دور از چشم هرکسی دستت رو بگیرم
و ببرمت به شانزلیزه
تو برای من با لحجه ناشی و جدیدت آهنگ شانزلیزه رو میخوندی..
کلاه فرانسوی من رو به سرت میزاشتی و من محو چهره‌ات میشدم،
محو اون خط های کنار لبت وقتی میخندیدی...
محو خط شدن چشمهات...
محو همه چیت..
تو من و دیوونه ی بی پروا صدا میزدی
اما بین عاشقای اسطوره‌ای که اگه من رومئو بودم،تو ژولیت میشدی؟
کاش میشد هیچ جمله ای با کاش شروع نشه
-جانگ جیهوپ،10مارچ1991-
زیباست میدونی خلاصه شدن چشم؛ چشهاش!
ب نام چشمانت
چشمانی که تمام زیبایی های دنیا درونش خلاصه شده است..
چشمانی که دریای ابی رنگش هر بار من را وادار میکند که ساعت ها به
تماشایش بنشینم..
چشمانی که هربار قلب بی بجنبه ام را به تپش می اندازدBY:Maybe
یه ضرب المثل فرانسوی هست که میگه:
tenir quelque chose comme à al prunelle de ses yeu
-به معنای اینکه یک نفر رو مثل مردمک چشمات دوست داشته باشی
فکر کنم تو بهترین معنی برای این جمله ای...BY:Karman
چشمانِ او، هیچ‌گاه سخنِ صحابی اَش را نشنیده ام؛ مرگ و زندگی سیارکِ چشمانش هم ندیده ام؛ لیک، ماورا گونه به چشمانش دچارم. گویی که پیمانه‌ی عمرم را میانِ چشمانش گم کرده باشم.
BY:روحِ نآرِنجی
کسی که نور ماه رو دوست داره، درخشش ستاره ها مجذوبش نمیکنه
He who loves the light of moon is not fascinated by the radiance of the stars
Blue side
دنیای آبی
Back to blue side
بازگشت به دنیای آبی
내 파란 꿈속에 널 담을래
تورو درون رویای آبی رنگم قرار میدم
아니라고 해도
حتی اگر بگن که نیستی
내 눈 속에
تورو داخل چشمهام قرار میدم
내 파란 꿈속에 널 안을래
داخل رویای آبیم به آغوش میکشمت
안 된다고 해도
حتی اگر بگن که نمیتونم
내 품속에
در آغوش من
دنیای آبی
Back to blue side
بازگشت به دنیای آبی
내 파란 꿈속에 널 담을래
تورو درون رویای آبی رنگم قرار میدم
아니라고 해도
حتی اگر بگن که نیستی
내 눈 속에
تورو داخل چشمهام قرار میدم
내 파란 꿈속에 널 안을래
داخل رویای آبیم به آغوش میکشمت
안 된다고 해도
حتی اگر بگن که نمیتونم
내 품속에
در آغوش من
منوی وبلاگ
آخرین مطالب
نویسندگان
پیوندها
پیوندهای روزانه